Arbeidsmediation, de geldkwestie
Een kwestie over een ziekgemelde werkneemster. “Allemaal onzin, ze is niet ziek maar wil mij een hak zetten en daarom heeft ze zich ziek gemeld!” De werkgever is duidelijk in zijn mening. Het doet mij besluiten gezien de gevoeligheid van de kwestie beide partijen afzonderlijk uit te nodigen voor een gesprek. (een caucus)
“Mag ik jullie een kop koffie aanbieden” vraag ik aan de moeder en haar zoon. De werkneemster heeft haar zoon meegenomen, ze ervaart mijn uitnodiging voor een gesprek als verdacht, ze wil sterk staan en heeft voor de zekerheid een getuige meegenomen.
Al snel verdwijnt haar argwaan zodra ze ervaart dat mijn vragen voortkomen uit oprechte belangstelling en interesse. Ze had verwacht bij mij “op het matje” te moeten verschijnen.
Ik benadruk mijn onpartijdigheid in de kwestie.
Ook met de werkgever heb ik een gesprek en de kwestie schijnt te gaan over een financieel debacle.
Dan breekt de dag aan dat partijen samen aanschuiven. De sfeer is gespannen. Partijen hebben reeds enkele weken geen contact meer met elkaar. Zenuwachtig wordt er door partijen in de aangeboden kopjes koffie geroerd. Al snel wordt duidelijk dat werkneemster A, laten we haar Annie noemen, woest is over het feit dat haar werkgeefster B, Betsy in dit geval, haar een loonsverhoging “door de neus heeft geboord”. Werkgeefster Betsy verdedigd zich door te melden dat de loonadministrateur de loonsverhoging is vergeten door te voeren. Echter werkneemster Annie gelooft hier niets van. ”Het is allemaal kwade opzet”.
Annie legt meerdere malen uit wat er allemaal “wel niet fout is gegaan” met “haar centen” en Betsy legt nogmaals uit dat het vooral niet haar schuld is!
Op het moment dat de discussie zijn hoogtepunt heeft bereikt besluit ik tot een time-out met de vraag “of de dames nog een kop koffie lusten”.
Terugkerend in de verhitte kamer voel ik me weer helder van geest. Na een goede samenvatting met de nadruk op “dat toch vooral niemand echt schuldig is en Betsy heeft belooft de loonsverhoging met terugwerkende kracht door te voeren” besluit ik te informeren of er verder nog zaken nuttig zijn om besproken te worden.
Vanaf dat moment kunnen we opschakelen, Annie raakt op stoom en komt met een kwestie van 3 jaar geleden die voor haar erg gênant en kwetsend is geweest.
“Zoals u weet werk ik in de winkel van Betsy en boven de winkel is het woongedeelte van Betsy en haar man Cornelis. Tussen de winkel en het woongedeelte zit een deur die feitelijk altijd openstaat. Wellicht omdat Betsy en Cornelis de winkel graag in de gaten willen houden. Betsy en Cornelis weigeren deze deur dicht te doen en op die manier krijg ik (en de aanwezige klanten) regelmatig alles mee van de kleine ruzietjes die zij regelmatig hebben over de zaak en over privé. Als ik de deur tussen de winkel en woongedeelte sluit krijg ik hier commentaar op en Betsy en Cornelis confronteren met al hetgeen ik (van hun ruzietjes) meekrijg durf ik niet. Dit gaat al jaren zo!”
Op dat moment komt er schot in de zaak. Annie leeft al jaren (samen met de aanwezige klanten) met de ruzies die ze noodgedwongen moeten meemaken. Het maakt haar werkomgeving ziek en op het moment (3 jaar later) dat de loonsverhoging niet op tijd wordt doorgevoerd knapt er iets bij haar en meldt ze zich ziek. Maar het gaat niet over het geld, dat komt wel goed en dat weet Annie ook wel. Het gaat om de manier waarop ze naar haar gevoel de afgelopen jaren is behandeld!
Vanaf zo’n moment loopt een arbeidsmediation (onder de hoede van een goede arbeidsmediator natuurlijk, haha) redelijk vlotjes. De onwetendheid bij de partijen over wat er werkelijk speelt krijgt ruimte voor begrip en toenadering. En zo geschiedde. Annie en Betsy geven elkaar een “hug” en praten buiten nog een tijdje samen door. Terwijl ik de koffie kopjes opruim moet ik denken aan een uitspraak die een coachee mij eens teruggaf . Na het uitschaatsen van DE (!) Elfstedentocht: “dat momentgevoel van over de finish komen bij de Elfstedentocht daar heb ik nog zeker 3 maanden op kunnen teren”. Dat gevoel van over de finish komen, dat herken ik, een geslaagde mediation, daar kan ik ook nu nog wel een tijdje op teren! Win-Win voor iedereen. Mooi!
